Tante Nettie

An het hoes van tante Nettie , gunder an het achterend,
hung al jaorenlang een brettien:   “ Verse eier, 14 cent. “
Tante Nettie was gien boender en dat wus ok elk en ien
Maar in’t hok met vieftien hoender  was gien voeligheid te zien.

Zie haar daags smangs vieftien eier, glanzend broen en vol van smaak
En zodoende kwamen vrouw Meier en veul aanderen daor toch vaak
Dat vun Nettie slim gezellig, volk um eier an de deur.
En ik vraog, zo vun zie stellig, dunkt mij  niks te veul er veur !

Zo gung tante elke mörgen naor heur hoender in de ren
Vrijoet praotend van heur zörgen, want allen is maar allen.
En dan gung zie eten geven   in de vrogge mörgenzun
Want heur kippies waren heur leven   waor zie echt niet zunder kun.

Dan zöcht zie op heur gemakkie alle eier bijmekaar.
Kwamen in’t gries- metalen bakkie waor het voor in zeten haar.
14 centen zee zie dan,    14 cent veur zun mooi ei.
‘k vraog mij of of’t nog wal kan.   Misschien möt er wal wat bij.

Men bleef trouw heur eier halen van heur kippies oet de schuur
Men bleef vittien cent betalen.   ’t Leven wuur toch al zo duur.
Tante wol zuch ok niet schamen. Dus de pries die bleef geliek.
En zolang de mensen kwamen,  vuulde tante zuch nog riek.

Maar op’n nacht in Februari kwam de vos bij heur in’t hok
En die greep met veul bombari  alle hoender van de stok.
Tante vun ze d’aander mörgen, liggend in het dreuge stof
Zie zag, overmand deur zörgen:  allemaol de kop er of !

Toen kocht zie toch maar weer neien nao een week van stil verdriet.
En zie luut ze goed gedeien,  was er hiel wat geld an kwiet.
In de winkel kocht zie eier  en zie dacht: ik bin niet wies.
Maar de klanten en vrouw Meier geeft gewoon de aole pries.

En toen eindelijk, nao weken , kwamen heur hoender an de leg.
Zij haar aal de straot ofkeken, maar heur klanten bleven weg.
Want vrouw Meier was een zettien  hiel slim ziek west  en zo  min.
Kwam van d’eier van Tan’ Nettie.  Daor zat Salmonella in .

En vrouw Meier heur ellende wuur in’t hiele darp bekend
Niks gien wonder in zun bende bij zun aole vrouw allent.
En gien mèens kwam meer bij Nettie want men vun heur eier vies
Ok al stun er op heur brettie:    verse eier, halve pries.

Dus zij kookte alle dagen veer, vief eier veur op stoet.
En dat kun zie best verdragen, want heur eier waren goed.
Uren zat ze dan te  kleumen met heur ogen vol verdriet
Bij heur hoenderties te dreumen,  van een lang vervleugen tied.

En daor hef men heur toen vunden, underkoeld en bar van streek
En vrouw Meier zee: “Daor stunden ambulances van de week.”
‘k Heb heur aal proberen te bellen, ik denk, dan is zie in heur sas,
‘k wol heur’t neis nog even vertellen dat’t toch gien salmonella was.

En non woont oes tente Nettie in  een groot verzörgingshoes.
Daoran hangt ok wal een brettien, maar hiel aans dan bij heur thoes.
“Ej kunt eier bij mij kopen”, zeg zie. “En aj’t niet geleuft,
Ik zie al mien kippies lopen, hierzoot, binnen in mien heufd ! “