Örvelter boeren

1 Ik bin Jans Klompien en ik bin Geert Pet.
Wij woont hier in Örvelt, maar dat valt niet met.
Wij boert nog wat deur op oes olderliek stee.
Maar kös kwam oes naober, moe’j rao’n wat die zee :

2. "Zeg buurmannen, kom nou eens eventjes hier.
Dit kan zo niet langer, ik baal als een stier.
Die stinkende mestvaalt en die melkmechien,
Denkt U soms dat U hier alleen woont misschien ? "

3. Daor stunnen wij kieken met oes goeie gedrag.
Hie zul oes even zeggen wat of wal en niet mag.
Dat waren wij oes hiele leven lang jao niet wend.
Daorveur bnt wij misschien ok veuls te veul Drent.

4. Kösdaags wa’w an’t stronten en daor kwam ’e weer an.
Wat wij non toch deden, daor begreep ’e niks van.
’t Was slecht veur’t milieu, al die poep en die ier.
"Nee buurmannen, echt hoor, ik baal als een stier !"

5. Maar lest op een mörgen luup ’e bij oes in’t laand.
Hie luup maank de biest met wat bloempies in d’haand.
Met’n knal-rooie jas an, wij kregen aal meer lol,
Want maank oeze biest luup ok ’n rood-bonte bol !

6. En ja heur, ha ha ha, de bol kwam d’r an.
En jongens, oh jongens, wat schrök ’e daor van !
Hie vleug deur e wei en glee oet op de mes.
Daor lag ’e te spranen, op de rugge in’t gres !

7. Wij bint er hen bij gaon, wat zag é d’r oet.
Hie was van de schrik aorig wit um de snoet.
Toen zegt wij: Zeg buurman, kom ej non ies hier,
Ej baalt zeker wal van oes rood-bonte stier !
Oh jongens wat hadden wij daornao een plezier !