Op visite

Kös op’n dag gung telefoon: Ja goeiedag. Met Tante Griet.
En hoe wordt’t, ko’j ok nog ies een maol weer bij oes op visiet ?
Nee gien kinder, enkel groten. Ankommen vrijdag, kun ej dan ?
Ku’w ies even gezellig proten. En de groeten an Albert jan.

Goi, zee Geesien, ’t was oes tante. Ankommen vrijdag moe’w d’r hen.
Nou, ruup Albert -Jan, dat zal wal, maar dan gaot ej maar allen.
Dat gesnak van ome Steven en ’t gereer van tante Griet
huuf’k niet nog ies te beleven, ’t is toch altied ’t zölfde lied.

Want of Albert -Jan al dreigde dat ’e toch hen vissen gung.
En dat hie zuk aorig liever in de hanebalken verhung,
’t huulp hum niks. En Geesien zee: Ach jongien, doe toch niet zo raar.
A’j geern hangen wilt of hen vissen doe’j dat ankommen maandag maar.

Dus daor zaten zie dan die vrijdag, mooi in’t jurkien en in’t pak
bij tan’ Grietien en oom Steven achter koffie met gebak.
Tante Grietien keek alleen een beetien hulpeloos in’t rond,
Want zie haar, vanwege ’n blaortien, heur gebit niet in de mond.

Ach non ja, zee ome Steven, Grietien is nog hiel wat maans,
ok al hef’t de snoet wat brieder en platter ok als aans.
"Sjlawasleker slörgen slaoterdag en slimmeslammeslaon".
Nou, ej heur’t wal , zeg oom Steven, zie is wat moeilijk te verstaon !

En vervolgens stak ome Steven met de börst veuroet van wal:
"En oes Harry kan zo leren en oes Henk kreg ’n nije stal.
En oes hoender legt zun eier en oes Jans haar’n best rapport.
Nee, het huuf je niet verbaozen als die nog ies dokter wordt !"

En zo gung oom Steven maar wieder en hie sluug al prachtig deur.
En gienien die zukke dikke erpel haar als die van heur.
Maar doe Grietien veur de daarde maol de koppen vol koffie dee
mus Albert -Jan geweldig neudig even hen de w.c.

Maar een paar minuten later kwam ’e gniezend "d’r weer an.
En Geesien , die hum beter kende, dacht: Daor weet’k niet van.
"Wat wo’j drinken"Zee tante Grietien, en zie ruumde d’koppies of.
"Jongs een borrel ? En veur oes een glassien weck oet eigen hof ?"

"Kiek ies an, zee tante Grietien. Is je dit dan niet van’t zin ?
Niks als aardbeien en frambozen en wat suker zit er in."
Maar doe Geesien op wol scheppen, oh toen drèeide ’t heur deur’t lief:
Daor lag’t bovengebit van tante Grietien under in de slief!

Het was’t ende van de aovond. Geesien wuur geweldig kwaod.
Ome Steven vun’t een schande ! Tante Griet wus zuk gien raod.
Maar d’r was er ien die schik haar en dat was oes Albert Jan:
"Beste vruchten jong oom Steven, kan gien mèense tegen an.
Zulks dat kan gien ien verbouwen op zien eigen boerderij:
Fruit veur die’t niet goed kan kauwen, het gebit dat gruit er bij !"