Pelleboer! (oet 1987)

Aw ’s middags oeze brei op hebt, biw lekker dik en rond.
Dan zakt wij vaak even underoet, dat vindt wij hiel gezond.
Maar echt in slaop vallen doet wij nooit, al is dat wal ies stoer.
Want tegen een uur of kwart veur ien , dan komp Jan Pelleboer !

Hie is een mooi spreker, die Jan oet Potterwol’.
En wat ‘e zeg komp altied oet, dat holt wij stellig vol.
Maar als ‘e hier en daor een bui veurspelt, weet wij niet wat o’w moet.
Want valt ‘e hier, of valt ‘e daor ? Kom daor non maar ies oet .

Ha ha, zeden wij toen tegen mekaar, daor weet wij wal wat op.
Wij grepen toen gauw oes 27 MC-gien bij de kop.
Toen klummen wij in de Sliener toren, wij zegt: “Hier möt’t gebeuren.”
Wij rupen toen: “Breekie, breekie, zeg jongs, kuj oes ok heuren ? “

De boeren waren aan’t heuien, wij kunden dat prachtig zien.
Maar kiek, daor in de verte, daor kwam een bui an glie’n.
Hie trekt liek over Diphoorn, zo hadden wij beide schat.
Dus rupen wij: “Breekie Diphoorn, ej kriegt het zwikkien nat ! “

En wij maar loeren hen Diphoorn, wat hadden die boeren’t benauwd.
Daordeur keken wij niet achter oes en dat was oeze fout.
Een hiele dikke dunderbui kwam van de aandere kaant.
Maar umdat wij niks zeden, dacht elk: Der is niks an de haand.

En wat er toen gebeurd is, dat vunden wij wal wat grof.
Gelukkig hew sinds gister, aal’t gips der net weer of.
Nou gaow niet weer de toren in, zie doet op oes gien moer.
Zie lustert non allennig nog maar naor Jan Pelleboer !