Aal dahlias bevreuren

Gistermörgen um’n uur of tien dacht Gees van Jan Maris:
Och kom, laot mij ies zien hoe of’t met tante Grietien is.
’t was toesterig weer en tante zat wat proelerig veur’t glas,
en Geessien vruug votdaolijk hoe of het met heur was.

Och ’t is met mij wal goed, zee tante. Nou da’s fijn, zee Gees,
want oh wat is’t aans ’n zaakien wat ik in de kranten lees.
Jeuden en Palestijnen hebt mekaar weer bij de kop,
holdt dat daor in’t midden-oosten non dan nooit ies op?

Ach ja zee tante Griet, en zo hef elk wal zien verdriet,
en ’k weet’t wal wicht, die trammelant he’w zát genog van had.
M aar d’benzine wordt ok duurder , 15 cent, dát is mij wat!

En oh oh oh ruup Geessien van achter d’Emder kraant,
d’r komt dunkt mij ok aal meer criminelen in oes laand.
Moe’j ies lezen: Grote inbraak in bejaardenflat,
alle sieraoden vot... under oet’t kamnet

Ach, ja zee tante Griet, en zo hef elk wal zien verdriet,
en’k weet’t wal wicht, ’t is zunde en ok geweldig sneu,
maar oeze grieze kater.... lag kösdaags dood in’t heui

Harregat zee Geessien toen, moe’j dit dan ies zien:
35 man vermoord , is dat non niet gemien?
Terrosistenbendes, ha, die luu bint toch gestoord
hebt’n hiele bus vol mensen ien veur ien vermoord

Ach, ja zee tante Griet, en zo hef elk wal zien verdriet,
en ’k weet ’t wal wicht, ’t is altied wat daor in dat boetenlaand,
maar mij is vandeweek de soepenbrij zowat verbraand

Oh, en moej ies heuren, hes dat lezen tante Griet?
"Vliegtuig neergestort, in afgelegen gebied.
Waorens in Bolivia, inde negorij,
Oh, gelukkig maar, d’r waren gien Nederlanders bij

Ach ja, zee tante Griet, en zo hef elk wal zien verdriet,
en ach, het leste neis mien wicht, het gung an oes veurbij,
wij hadden van week de hond zo gruwelijk an de scheiterij.

Maar dan die zaak in Belgie, daor hes toch wal van heurd?
wat daor met die arme kleine kinder is gebeurd?
’kan d’r wal um janken, ik moet erniet an denken
dat zun soort schurk mien eigen kinder ooit haor zul krenken.

Ach ja, zee tante Griet, en zo hef elk wal zien verdriet,
en ’k weet wal wicht, ’t is gruwelijk, en ’t zal je maar gebeuren,
maar mij bint van de week zowaar aal dahlias bevreuren!
- wat waren ze mooi, wij hadden wal’n stuk of zes verschillende kleuren.
- daor loop ik nou de hiele week al’n beetien um te treuren.

Ach ja, zee Gees, men kan zuk ok niet overal an steuren