De (boeren)Blaoskapel

Het stiet in de kraant !, ruup Job,  Het stiet in ’t kraant:
Wij wordt bezöcht deur de Keuningin van ’t laand
Zie döt met vittien dagen ok oes darpien an.
Och man, ik wor der non al zenuwachtig van .

Wij moet wat doen ! ruup Job,  Wij moet wat doen .
Al was ‘t allen maar veur het goed fatsoen.
En dikke Derk zee:  Joppien hef geliek.
Wij zet een boog en ontvangt heur met muziek !

Ik weet wal raod,  ruup Job,  Ik weet wal raod.
Oes aole blaoskapel möt weer op straot.
Daor wee’k niet van,  zee Derk , host overstuur.
Mien koperen bas hangt vol vioelties an de muur.

Toen kreup oes Joppien op de hilde um te zien
of daor zien schoeftrompet nog lag misschien.
Hie vun hum weer, maar de schoeverd wol niet reur.
Gef niks, zee Job, ik zet de trekker der wal veur. 

De grote trom,  zee Job, die stiet bij Geert.
Maar die ruup:  Joppien jong, dat zin’k verleerd!
Ach haal maar op zee Job, Dat gef toch niks.
Heb even geduld Zee Geert,  Hie stiet nog vol met biks !

De klarinet zee Job, die heurt er bij.
Want aans dan wordt ‘t zun schelle blaozerij.
Die lig bij Staol, zee Geert, bij Janssien Staol.
En Janssien was zo doof als ‘n riggelpaol.

En dan wordt Job, zee Geert, de directeur.
Maar waorum ik? Ruup Job met ‘n rooie kleur.
Nou kiek ies an, zee Geert, ej bint niet duur.
En ej hebt je hond ok zo prachtig under stuur !

En aanderdaags stun daor um zeuven uur
de boerenblaoskapel bij Job in ’t schuur.
Toen die gung zwaaien met zien dirigentenstok,
toen brak van schrik de rooie bol oet ‘t hok !

‘t Was een gebonk, een geschetter, een getoet !!
‘t Electrisch locht vuul nao vief minuten al oet.
En dove Jans reerde op zien klarinet
twie dikke barsten in de kommen van ‘t aol kamnet !

Wij speult ‘t Wilhelmus, zee Job , in dit geval.
Mij dunkt, oes Keuningin die kent dat wal.
Maar ‘t klunk nao ‘n week nog aorig exentriek:
Het haar nog ‘t miest van de hoel van ‘t melkfabriek.

Zo kwam de grote dag nog aorig gauw.
De blaoskapl stun klaor veur dag en dauw.
In ‘t neie goed, en Joppien in jacquet.
En  ’t hiel orkest met strikkies op de pet.

’t Was host al aovond toen de auto kwam.
Zie hadden de mond nèt vol met boterham.
En toen zie klaor stunnen met de toeters veur de snoet
toen was oes Keuningin oes darpien al weer oet !