De Snoek

Daor stun an de knaoldiek een fiets tegen’t hek.
En de visserman die wij daor zagen
dat was oes oom Janssie, en dit was zien stek.
Hier sleet ome Janssie zien dagen.
Hie keek naor zien dobber en wachtte gedwee
al  hopend op prachtige vis.
Al dreumend van vrogger , van d’olderliek stee..
En vaak ok van Marchien Maris.
Oh wedevrouw  wedevrouw Marchien Maris,
Oom Janssien haar heur nog veul liever dan vis  ( 2x )

Daorgunds an het water daor mijmerde ‘e dan
wat vot in zien stille verdriet.
Waorum bij een aander vaak wal alles kan,
en waorum bij hum aal maar niet.
Maar toen op een dingsdag vung Janssie een snoek !
Een joekel van  twaalf-en-half pond.
Ik breng hum hen Marchien, dacht Janssie, dat doe’k .
Zun snoek is zo fijn en gezond.

Refr:

Zo luup Jans de keuken in van Marchien Maris,
met’n bloederig mes an de riem.
Hie geurde naor koffie, tabak en naor vis,
De boksem vol schubben en sliem.
“Een snoek” , ruup oom Janssie. Wat zeg stoh daor van  ?
En Marchien dacht: Oh lieve tied,
hoe raak ik, zo gauw als’t maar ienigszins kan
die man en die snoek hier weer kwiet…

Refr:

Daor lag dan de snoek en het dier was zo groot.
Weer vruug ‘e:  Wat zeg stoh d’r van ?
Bedremmeld vruug Marchien: Jong, is ‘e wal dood ?
Hie kek mij jao aal nog zo an.
Ik denk’t wal zee Janssie, de darms bint er oet.
Da’s aait even een gruwelijk geglèer.
En Marchien wuur meer en meer wit um de snoet.
Zie kokhalsde ok al ies ‘n een keer.

Refr:

Maar Marchien was dapper en steufde de snoek
met botter, wat zolt en citroen.
Zie dacht: Op dat monster krieg ik vast gien sloek,
maar laot ik’t veur Janssie maar doen.
En die vun’t geweldig ! De snoek was zo mals.
Hie huufde zowat niet te kauwen.
Zodoende scheut Janssie een graot in de hals,
En Marchien op Janssie an’t houwen !!
Jao wedevrouw Marchien Maris dee dat zo.
’t Was jaorenlang lid van de E.H.B.O. (2x)

Gggh Ghh!  Hoestte Janssie. Gggh gggh!  En wat moe’k ?
En Marchien die sluug maar vedan.
Hie kwielde en sliemde nog meer dan de snoek
Het swilkien  dat glèerde d’r van.
Tenslotte zee Marchien:  Dat doe’w nog ies’n maol.
En Jans zee: Ggggh gggh, inderdaod.
Maar ‘k vang dei wal’n emmer vol vissticks oet’t knaol
Daorin zit niet half zoveul graot.
En Marchien kreeg aanderdaags bloemen in de vaas.
En ik schiet heur, dacht Janssien, van winter  wal’n haas !

( beetien langzamer)
Daor stiet an de knaoldiek een fiets tegen ’t hek
En de visserman die wij daor ziet
Dat is oes oom Janssie, en dit blef zien stek
En dat was het ende van’t lied.