De Zandmatrozen

Kösdaags, veur’n hiele zet
kwam oes Albert te vraogen
Jongs , zee ’e, wo’j ok met,
’k wil hen vissen op zee ! Ahoy

Jans zee: Dat valt niet met
Geert dus’t eig’lijk niet waogen.
Nee, wij hadden gien verlet.
’t Leek oes gien goed idee.

Want

Refr: Hier op de heide, is ja gien zee.
wij met oes beide,
hebt gien idee... van:
Schepen en zeilen, ankers en vis.
wij weet maar zunigan wat wa-ter is !

Albert drung aorig an
pruut van dikke makrelen
zeker wal tien de man
a’j je best eempies doet. Ahoy

Ja, en wat döt men dan,
ach, wat kun’t oes ok schelen.
Nou , zeden wij, vot maar dan, maar
dreit op speien oet.

Want

(refr)

"week later stunnen wij dan, bij
zun vissers-schippie.
Wij wuren beroerd d’r van,
’t reuk naor mossels en teer. Ahoy.

Ab wuur d’r bliede van.
Wij trökken beide met’t lippie.
Ab zee: Kom, wees een man.
Um vief uur dan bi’j d’r weer.
Ja, maar:

Refr:

Wij trökken het zeegat oet,
de maag begund’ oes te dreien.
Wit wuren wij um de snoet
en ’t was nog maar vief veur half acht . Ahoy !

Ab zee: Zo gaat ’ie goed.
wij meuden albeide speien.
Ab pruut van zeemansmoed, maar
wij zungen vol wanhoop zacht: (Refr)

Doodziek um’n uur of zes
kwamen wij weer in de haven.
Ab met’n makreel of zes,
wij op starven nao dood. Ahoy!

Ab nam de borrelfles. Wij
luten oes liever begraven...
Dit was een wieze les:
nooit weer op’n vissersboot !

Want

Hier op de heide is ja gien zee.
Wij met oes beide hebt gien idee
Van schepen en zeilen, ankers en vis.
Wij weet maar zunigan wat water is (2x