Hen de gaanzemark

’t Was op een vrogge morgen dat er bij oes op de brink
een hiele toggel kerels stun, opgewekt en flink.
’t was gaanzemark in Coevorden en elk en ien wol met.

Ja kiek. ruup Jans. het giet mij bovenal um het plezier.
’t Gung Berend um de gaanzen en Gerriet um het bier.
Tiensie hoopte dat er nog een heringtentien stun
en Rieksie miende dat ’e nog wal’n wicht versieren kun!

Zo juug dat kluppien jongen die mörgen al op tied
met’n beste gang het darp oet want coevern was nog wied.
Zie hadden zun stuk lawaai dat tante Gees van achter’t glas
miende dat’t noa vieftig joar opnij weer oorlog was!

Toen was doar een cafee-gien en elk en iene vun
dat men hier best ies even een borrel drinken kun.
Het was nog wal wat vrog maar Gerriet zee: "Dat mak niks oet,
en da’j d’r beter van kunt pissen dan köstien stoet.

Toen gung’t weer deur op Coevern an, de weg die was nog lang.
En doarum zette Rieksie maar in met wat gezang:
"En als wij naar Korea gaan"en "Moe, de haan is dood"
"de klok van Arnemuiden" op de brugge van Holsloot.

Doar was ok weer’n cafee-gien, doar mus men ok even an,
’k weet vast, zee Rieks, dat men dan dolkies beter zingen kan.
Maar nao de viefde borrel was Jans al van de koart,
Die juug even later zomaar in de Hoogeveensche vaort.

Zo wuur de klup wat kleiner die op hen Coevern gung,
het slingerde geweldig, terwiel men vrolijk zung:
van ’t peerd van ome Loeks en zolfs al over Sinterklaos,
terwiel men vaak ies stoppen mus veur’t legen van de blaos.

Toen kwam, ’t was vlak veur Daolen, vervelend was mij dat,
Geert zien rechter trapper bij Albert-Jan in’t rad.
Die hef de fiets in’t sloot gooit want deurgaon haar gien zin,
de veurvork was hum knapt en d’r zat gien spiek meer in.

Hup achterop hen Daolen, doar was weer een café,
de fiets was gauw vergeten van je hi-holladiee.
En anderhalf uur later was er gienende meer die wus
wat men die dag in vredesnaam toch wal in Coevern mus.

Zie bint de straot op zwabberd met de fietsen an de haand.
Gien iene is die dag nog op de gaanzemark belaand.
Toen zagen zie’n öpper heui en dat kwam goed van pas,
daor wuren zie weer wakker toen de zun al under was.

Wij zult je niet vertellen hoe’t heur daornao is vergaon.
want toen zie eind’lijk thoes kwamen was’t melken al uren daon.
maar zaten zie later ies gezellig achter’t borrelglas
dan vertelde elk met glimmende ogen hoe mooi of’t toen dan wal was.

Zodoende zeden heur wichter: "dan wilt wij ok ies met."
Non ja, zo zeden de jongs, d’r is niks wat je belet."
Toen hebt de miesten veur het eerst de gaanzemark ies zien
en ’s aovonds tegen melken waren zie almaol weer in Slien.