MOTTENKAMPSTEEG

Tussen twie aol’ hoezen, a’j wat drok bint ziej hum niet,
daor lig het klinkersteegien dat van’t darp naor’t veld in giet.
Over zien broene klinkers, glanzend in de zachte regen,
kom ik zo non en dan mien eigen kindertied integen.

Even weerum….. deur de steeg. Even weerum………………..

Daor kloskerden mien klompies, daor klunk mien kinderlied.
Daor waor nog aal die hulzebos vol doevenusten stiet.
Daor luup ik langs de kampies, elk van 30, 40 roe,
Daor holdt nog aal wat schaop en mangs wat zwart-bont kalfies toe.

Even weerum……deur de steeg. Even weerum ……………………

Die kamp was van Gezienus, Hendrieks die lag er naost.
Ik zie hum zo weer fietsen, Hendrieks haar nooit gien haost.
Wij dobberden op oes fietsies hum geregeld achternao.
Dan gungen wij eier zuken of brummels, in de westermao.

Even weerum……deur de steeg. Even weerum………………………

En daor under de straampel van die dikke aole buuk
daor leerden wij hoe de harfst, de lente en de liefde smuuk..
Wij klummen zo hoog a’w duzzen, trotseerden elk gevaor.
Hier wuren wij stark en wuzzen: wij bint veur’t leven klaor.

Even weerum…..deur de steeg. Even weerum…………………

Tussen twie aol’hoezen, a’j wat drok bint zie’j hum niet,
daor lig het klinkersteegien dat van’t darp naor’t veld in giet.
Over zien broene klinkers, glanzend in de zachte regen,
kom ik zo non en dan mien eigen kindertied integen.

Even weerum……deur de steeg….Even weerum……………….

Vanof de drokke heufdstraot kiek ik smangs ies even oetzied.
Dan bin’k een paar seconden even weer in die aole tied.
Dan vuul ik mij, ien ogenblik, weer even dat kleine kind,
Totdat een tegenligger mij host hallogeen verblindt !

Wat heerlijk dat er toch nog zulkse kleine steegies bint!

Even weerum….. deur de steeg. Even weerum………………….