Mooie preek

(Harm en Roelof, sept.’07)

Wij moet er oet, ruup tante Grietien tegen oom Derk.
Aans kom’t niet goed, zee Grietien, wij moet hen de kerk.
Met goed’n uur dan moew daor zitten in de baank.
Maar ome Derk die haar nog kopzeert van de draank.
Die stende zuch nog ienmaol op de aander’zied.
Allee, d’r oet, aans kow te laat ! Ruup tante Griet.

Ach mèens, zee Derk, d’r komp wal’n aander zundag weer.
Maar tante Grietien was wat strenger in de leer.
Zie zeg; Aj slaopen wilt, dan doej dat maar vannacht.
’t Is zundag en dan wordt wij in de kerk verwacht.
Oom Derk die tunterde: “Wat he’k an dat gezeur.
Het giet er zunder oes twiebeiden’ok wal um deur !”

Dus Derk gung met want tante Griet wol niet allen.
Er hung een zweem van jonge klaore um hum hen.
Tan Grietien trök hum gauw de kam nog even deur’t haor.
En toen zie zaten ruup zie: “Keerl, wat heb ej daor ?
Met wat veur boek loop ej in ’s hemelsnaam te sjouwen ?
Dat is gien liedboek…, dat is’t album van oes trouwen !

Het olde örgel kreunde haperend zie lied.
Want d’örganist die was nog aal de leesbril kwiet.
En ’t piepde zo in ‘t oor van Albert van der Steeg.
Die schruwde: ‘k Heb dunkt mij de batterij-gies leeg !
’t Zul mooi weden domnee aj wat harder proten kunt !”
En Margie Dekker reuk zo fijn naor pepermunt.

Daor stun de domnee en die huul een lange preek
Terwiel ‘e fronsend naor de goe-gemiente keek.
Het was er warm en elk en iene haar een kleur
En van der Steeg die fleut en piepde aal maar deur.
Hie ruup: “Hoe laat is’t  Margie? , midden in’t gebed.
Nee, van der Steeg die kreeg er niet zo veul van met.

Doe sprak de domnee weer nao ofloop van’t gebed.
Daor klunk het örgel en de miesten zungen met.
Tan Grietien bleerde boven elk en iene oet.
Tan Grietien kende al die liedties jao zo goed.
Dan vuulde zie zuch weer de beste van de klas.
’t was net of ome Derk nog aal an’t bidden was.

Daor was weer Domnee en hie las oet’t grote boek
En Griet kreeg zin an koffie met een plakkie koek.
Zie dacht: Ik g’leuf dak maar ies even in’t tassie vuul,
Domee dan möt er weer wat in de grote buul.
Daor was de koster die met’n bos chrysanten luup.
En daor zat Derk met kop veurover…en die sluup.

Hie schrök weer wakker toen de clup in’t ende kwam.
Ha, zuchtte Derk, wat is’t ok altied een tam tam.
Men kreeg de zegeningen en een leste groet,
En ome Derk die rekde zuch ies lekker oet.
Doe beulde van der Steeg nog even deur de kerk:
Ha kiek ies an, en waj weer wakker ome Derk ?

En bij de deur zee Grietien: “’t Was een fijne preek.
Non kuw d’r allebei weer tegen van de week.”
Jao, inderdaod zee ome Derk met’n rooie kop,……………..
zun zundags dienstie, daor knap ej fijn van op !!