Harfst

De brummels hungen rood en zwart, de appels glaanzend geel.
En’t eerse broene lindeblad dwarrelde umdeel.
De westenwind bluss fossen witte wolken op de vlucht.
En boven de grune mao was blauwe lucht…..

Met de koppen in de wind, beide in een warme jas
stunden zie vrolijk vissend an de waterkaant.
De vaoder met zien kind dat goed een jaor of negen was.
Allebeide met een hengel in de haand.

En ’t reuk naor erpelrangen en barkenblad en  brummels op heur stek. En naor de pinken achter heur bij’t aole boerenhek..

Het jongien en zien pap vungen aal gedurig vis.
En zie geneuten allebei daorvan.
Toen stopde er een auto. En de va dacht: Non is’t mis.
“Goeimiddag. Nou, en wil’t wat ?” zee de man.
“En woar vissen joe mit ? Mit stoet ? of hest pieren an de hoak ?
Als ik hier zit den bieten ze zowat nooit.
Mor tou mor, bist er eempjes oet. Dat, ik kom hier oarig voak.
Ik heb hier al zoveul hoavermout verknooit!

En ’t reuk naor……

Oeze visser en zien zeun zaten zwiegend an de kaant.
En de aole man die pruut an ien stuk deur.
Van zien neie buurman Teun en zien schuurtien in de braand.
Van zien zwaoger en de ziekte van zien breur.
En het leven vuil nait mit, want ach ja, hie was allen
En zien kinder hadden’t ok allemaol zo drok.
Het gung hum almaol boven de pet. En hie was ok hartpatient.
En hie haar’t ” mit elk en aine an de stok.”

En’t reuk naor….

Van een ongekende schoonheid was de liesterkrallenbos,
die zo riekbeladen boven’t water hung.
En het opgewunden jongien, met op elke wang een blos
Umdat hie een mooie grote braosem vung.
“Ach, wat he’k nog an dit leven. Zie vergeten joe allemoal.
Wacht mar of  to’j net als ik, allennig bint.
En de vaoder dacht: Nog even, en dan gooi ik hum in’t knaol.
Hie geneut zo van de harfst en van zien kind.

En ’t reuk naor erpelrangen en barkenblad en brummels op heur stek.
En naor de pinken achter heur bij’t aole boerenhek. ( 2x)