Evelien

1. Wij zagen heur staon op de brink en de kleur scheut oes oet.
Wij keken mekaar an, ja, wij zagen ’t beide goed.
Met drie kleine kinder en een vrumde meneer,
Maar wieder nog net als veur twintig jaor hèer.

En wij zagen oes weer lopen achter’t schoel bij dat hek.
Met’n puutien vol stoet en een puutien met shag.
Als stoterse hanen op weg hen de klas,
In de hoop dat zie daor wat gevulig veur was.

Refr: Oh Evelien Evelien, Evelien, Evelien
Zo wied van oes of, maar zo mooi um te zien.

2. ’k Zie heur nog zitten in de klas, beetien half underoet.
Heur glanzende haor en heur glanzende hoed.
Heur strak-blauwe boks en heur heur spier-witte blouse,
Die , zo te zien , hiel wat verbörgen huul veur oes.

En wij lupen als bonkige pinken um heur hen,
Van’t bord hen de baank, zo hen en weerden.
En hoe gracieus zij dan luup deur de klas.
Alsof zij een zwaan in een spiekerboks was !

Refr:

3. ’k Zie dei nog gaon deur de wind in de stralende zun,
ofguunstig op hum die dei ooit kriegen kun.
En wij fantaseerden en wij snakten maar wat, van:
Ik zul heur wal dit, en ik zul heur wal dat.

En nou loop ej drie kleine jongen achternao.
De koppen vol snöt en vol melksukelao.
En daor stiet de held die vast goed bij dei past.
Holdt sullig zolang even je handtassien vast !

Refr: Oh Evelien, Evelien, Evelien, Evelien,
Mooi um dei toch nog ies’n maol weer te zien !